Ο πρόεδρος του Συλλόγου μας κ. Ιωάννης Γκιάφης κατά την εκδήλωση της κοπής της Βασιλόπιτας, που πραγματοποιήθηκε στο πνευματικό κέντρο του Ιερού Ναού Αγίας Τριάδος Αγρινίου, την Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011, ανέφερε τα εξής:
"Θα ήθελα καταρχήν όλους να σας ευχαριστήσω που βρίσκεστε σήμερα εδώ και θυσιάζετε χρόνο από τις προσωπικές σας ασχολίες. Προπάντων όμως ευχαριστίες οφείλονται στον πηδαλιούχο της τοπικής εκκλησίας μας, τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κ. κ. Κοσμα, ο οποίος παρά τον φόρτο της πνευματικής του εργασίας, σήμερα μας κάνει την τιμή και βρίσκετε εδώ. Βέβαια θα αναλογισθούν μερικοί πως είναι δυνατόν να απουσιάζει από αυτή την εόρτιο σύναξή μας, μιας και διοργανώνετε από τους ‘‘διακόνους του αναλογίου’’, τους άμεσους συνεργάτες των ιερέων και προπάντων τους δικούς του συμβοηθούς στο λατρευτικό έργο της επαρχίας ταύτης;
Ήδη ανέτειλε το 2011, ένα καινούργιο έτος τόσο στην προσωπική ατζέντα του καθενός, όσο και στην σελίδα της χώρας. Όλοι σήμερα βρισκόμαστε εδώ για να εορτάσουμε το γεγονός αυτό, πάντοτε υπό τη σκέπη του Θεού. Αν και το εκκλ/κο έτος, όπως όλοι γνωρίζουμε ξεκινά την 1η Σεπτεμβρίου εκάστου έτους, εντούτοις καθιερώθηκε ως η πρώτη ημέρα εκάστου νέου χρόνου η 1 Ιανουαρίου. Έτσι λοιπόν, από την 1η του μηνός εισήλθαμε σε έναν νέον ενιαύσιον, ένα νέο έτος στην ζωή μας, στην οικογένεια μας, στην εργασία μας, και στις δραστηριότητες μας. Ένα νέος χρόνος όμως έρχεται και στην ιεροψαλτική και εκκλησιαστική ζωή μας γεμάτος από προόδους, αλλά και από προκλήσεις. Ένας νέος χρόνος ξεπροβάλει στην εν γένει ζωή μας που δεν ξέρουμε ο Θεός τι μας επιφυλάσσει. Ένα νέος έτος ανατέλλει μη προσπαθώντας να δύσει την παράδοση, την τέχνη και κυρίως την ιστορία μας. Ένας καινούργιος χρόνος ξεκινά με την ελπίδα και την αισιοδοξία για το αύριο, που ηχεί μέσα από την μουσική τέχνη και ιδίως την ψαλτική.
Κομμάτι της λατρευτικής ζωής της Εκκλησίας είναι η ιερά υμνωδία. Ο απόστολος των εθνών μας επιτάσσει «ψαλμοίς, ύμνοις και ωδές πνευματικές», θέλοντας να υπερτονίσει την μεγίστη σημασία των ύμνων, καθώς κι τρόπους εκτέλεσή τους. Μέρος της πολιτισμικής μας ταυτότητας και δη της μουσικής παράδοσης είναι και η τέχνη που υπηρετούμε και την οποία οφείλουμε να την διαφυλάξουμε. Ο ιεροψάλτης δεν είναι ένας απλός μουσικός ή ένας απλός υπηρέτης ενός νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου, αλλά είναι ο ‘‘θεραπευτής’’ της τέχνης του αγίου Ιωάννου του Κουκουζέλους και του ‘‘Ρωμανού του Μελωδού’’. Σε αυτό το σημείο δεν πρέπει να παραθεωρηθεί η προσφορά του ιεροψάλτη, ώστε να μην λαμβάνει το αντίδωρο του κόπου του. Από την άλλη δεν θα πρέπει να λησμονεί την σημασία, τον πλούτο των νοημάτων και τα βαθυστόχαστα μηνύματα των όσο υμνολογεί, κάτι που ευάρεστο στο Θεό είναι να τα ενστερνίζεται πρώτα ο ίδιος. Και εδώ θα λέγαμε ισχύει μεταφορικά ο λόγος του Αγίου Γρηγορίου, όπου υποστηρίζει «πρώτα δίδαξε τον εαυτό σου, ώστε μετά να είσαι ικανός να διδάξεις και τους άλλους.» Ζούμε δυστυχώς σε χρόνια όπου υπερτιμάται το υλικό, από το πνευματικό και ουσιώδες. Καλό είναι και το υλικό αγαθό, αλλά χάσαμε όμως την ομοψυχία, την ενότητα και περιοριστήκαμε στην ατομικότητα και στην προβολή μεμονωμένων καλλιτεχνικών προσπαθειών.
Πολλές φορές, όταν μου δίνετε η δυνατότητα να περιοδεύσω σε κάποια χωριά, με λυπεί το γεγονός της μη παρουσίας ιεροψαλτών νέων ανθρώπων στα αναλόγια. Επίσης, στις πόλεις με στεναχωρεί να βλέπω αναλόγια χωρίς να πλαισιώνονται από πολλούς νέους ανθρώπους. Αναρωτηθήκαμε άραγε σε τι οφείλετε αυτό; Και βέβαια πέραν της πολιτιστικής προαγωγής, σκοπός του συλλόγου είναι η διεκδίκηση πιο ευμενέστατων όρων συνεργασίας ιεροψαλτών και εκκλ/κων συμβουλίων, όμως τι πράξαμε για την διάσωση της ‘’πατρώας παράδοσής μας’’;
Είναι ένας προβληματισμός που θα πρέπει να αγγίξει όλους μας μπροστά στο κατώφλι του 2011. Ο καθένας γνωρίζει από μόνος τι πρέπει να πράξει προς αυτή την κατεύθυνση της διάσωσης και μεταλαμπάδευσης της ψαλτικής τέχνης, μιας και η σύγχρονη απειλή της νέας τάξης πραγμάτων θέλει να θρονιάσει την πολιτιστική παγκοσμιοποίηση.
Ας ευχηθούμε το νέος έτος να είναι πιο πρόσφορο όχι μόνο για ιεροψαλτική δημιουργικότητα, αλλά και για ψαλτική επαύξηση. Το 2011, αν και πανθομολογείτε δυσοίωνο οικονομικά, να είναι ένα έτος πολιτιστικής ανόδου. Σε χρόνια δύσκολα για την διαφύλαξη της εθνικής μας ταυτότητας, η πολιτιστική και εκκλησιαστική παραίνεση έπαιξαν καθοριστικό και λίαν ευεργετικό ρόλο. Όσον αφορά τον σύλλογό μας να είναι ένα έτος που θα μας βρει πιο ενωμένους και με μεγαλύτερη ομοψυχία σε ότι κι αν υλοποιήσουμε σε συλλογικό επίπεδο, προκειμένου να πετύχουμε τους στόχους μας. Να ευχηθούμε επιπλέον, να ψάλλουμε και να υμνούμε τον Θεό ακαταπαύστως, γιατί αυτό θα πρέπει να είναι το κέντρο της ζωής μας. «Ψαλλώ τω Θεώ έως υπάρχω», μια έκφραση που συμπυκνώνει το έργο του ιεροψάλτη.
Θα ήθελα προτού κλείσω, να ευχηθώ σε όλους και στον καθένα ξεχωριστά κάθε προσωπική υγεία και ευλογία. Το νέο έτος να σημάνει την αρχή για περισσότερη προσωπική και οικογενειακή ευημερία. Στον προεστώτα της συνάξεώς μας, να ευχηθούμε ο ‘‘Μέγας Αρχιερεύς’’ να τον έχει ‘‘σώον, υγιαίνοντα, μακροημερεύοντα και ορθοδοτομούντα τον λόγο της αληθείας’’.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να κλείσω με ένα στίχο από ένα ποίημα που προέρχεται από έναν φίλο ποιητή και ιεροψάλτη, τον κ. Νικόλαο Θωμά και εκφράζει την προσωπική προσπάθεια που πρέπει να καταβάλλει καθένας για ένα αίσιο μέλλον:
«Άνοιξε αγέρα πρωινού
την πόρτα της ψυχής μου
να βγουν πουλιά που κρύβονται
λαχτάρες που φωνάζουν
χελιδόνια αθώρητα
που μέσα μου φωλιάζουν.» "
(από το βιβλίο ''Κρυφά μονοπάτια της ψυχής'')
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου