ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΠΙΡΜΠΙΛΗΣ (1918 – 2011)

 

   

Έφυγε από τη ζωή, πλήρης ημερών και ο τελευταίος πιθανόν πολεμιστής

του ηρωϊκού 2/39 Συντάγματος Ευζώνων του έπους του ’40. 

Ο Γιώργος Μπιρμπίλης, ένας απλός τσολιάς, έζησε τις ηρωικές και ένδοξες, 

αλλά και δύσκολες και σκληρές συνθήκες του Ελληνο-Αλβανικού μετώπου, 

ολόκληρο το Α’ εξάμηνο του νικηφόρου πολέμου της ξιφολόγχης και του «ΑΕΡΑ».

Ήταν άνθρωπος απλός, γελαστός της καθημερινής βιοπάλης αγωνιστής αλλά όμως 

προικισμένος με πολλά χαρίσματα και πλούσια αισθήματα. 

Ευαίσθητος από τη φύση του σε κάθε καλό, ευγενικό και ωραίο.

Τα πρώτα χρόνια της επαγγελματικής του βιοπάλης, ως αυτοκινητιστής,

πρωτοστάτησε στη δεκαετία του ’50 στη δημιουργία

του γνωστού  σε όλους μας ΚΤΕΛ Αιτωλ/νίας. 

Ιδιαίτερα όμως, ο χαράσσων τις γραμμές αυτές για το Γιώργο Μπιρμπίλη αποτίει τιμή

και ευγνωμοσύνη σ’ αυτόν τον μεγάλο φίλο των ιεροψαλτών 

της Βυζαντινής Εκκλησιαστικής Μουσικής αλλά και της Δημοτικής παραδοσιακής.

  

 Ο Γιώργος Μπιρμπίλης αγαπούσε με πάθος τη μουσική, 

χωρίς να είναι μουσικός με τη στενή έννοια της λέξης,

χωρίς να έχει καμία επαγγελματική σχέση με τη μουσική. 

Ήταν θαυμαστής του Δημοτικού τραγουδιού

και τραγουδούσε άριστα τα Δημοτικά τραγούδια του τόπου μας, 

αφού ήταν προικισμένος μάλιστα με μια γλυκιά και εύστροφη φωνή. 

Σώζονται μαγνητοφωνημένα αρκετά τραγούδια του. 

Ιδιαίτερα αγαπούσε και μιμούνταν τον μοναδικό και θρυλικό Γεροθόδωρο.

 Παράλληλα όμως λάτρευε και την Εκκλησιαστική βυζαντινή μουσική. 

Οι παλαιότεροι τον θυμούνται να τρέχει πρωί – πρωί στις εκκλησίες,

κουβαλώντας με τα χέρια του εκείνα τα παλιά, βαριά,

ασήκωτα μαγνητόφωνα με τις μπομπίνες για να μαγνητοφωνήσει 

κάποιο ονομαστό πρωτοψάλτη, που είχε προσκληθεί 

να ψάλει σε κάποιο Ναό που πανηγύριζε.

Τον θυμούμαι, όταν ήμουν για πολλά χρόνια Ιεροψάλτης στον Άη-Γιώργη 

να έρχεται πρωί- πρωί στην εκκλησία για να ακούσει τα γράμματα του όρθρου, 

χωρίς να παραλείπει σχεδόν καμία ιερή ακολουθία. 

Στο σπίτι του έχουν φιλοξενηθεί πλουσιοπάροχα 

όλοι οι μεγάλοι πρωτοψάλτες που πέρασαν και έψαλαν στην πόλη μας 

και στην περιοχή μας όπως: ο Αθ. Παναγιωτίδης, ο Χαρ. Ταλιαδώρος,

ο Δημ. Νεραντζής, ο Κυρ. Δασκαλούδης, ο Κλωναρίδης κ.α.

Τα παιδιά του ζηλότυπα φυλάσσουν ένα σημαντικό φωναρχείο 

παραδοσιακής Δημοτικής και Βυζαντινής Μουσικής.

Εμείς οι Ιεροψάλτες του χρωστάμε μεγάλη ευγνωμοσύνη 

για την κατάθεση της δικής του αγάπης προς την Εκκλησιαστική μας μουσική 

και τη στήριξη που μας προσέφερε πάντα πρόθυμα σε κάθε κάλεσμα. 

Στην εκλεκτή και σεβαστή σύζυγό του, την κα. Ερμιόνη, τα παιδιά Νίκο και Ιπποκράτη,

εύχομαι να ζήσουν και να τον θυμούνται, 

στα δε χαριτωμένα εγγονάκια του να του μοιάσουν.

Αγαπητέ φίλε Γιώργο, αιωνία η μνήμη σου, 

και τώρα ελπίζω να απολαμβάνεις την ουράνια μελωδία των αγγέλων

και όλων των μαϊστόρων της ψαλτικής τέχνης που τόσο θαύμαζες και αγαπούσες.

Μιχάλης Οικονόμου

     Συνταξ. Εκπαιδευτικός 

Ιεροψάλτης