Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2018

μουσικές προτιμήσεις Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

μαρτυρία του πρωτοψάλτου - μουσικοδιδασκάλου Γεωργίου Αγγελινάρα
(από το βιβλίο "Όσιος Πορφύριος, ο προφήτης")

Στα Καλλίσια ερχότανε συχνά και δύο ιερείς, ο π. Ειρηναίος Μπούλοβιτς (σήμερα μητροπολίτης Μπάτσκας) και ο π. Ηλίας Άουντι (σήμερα μητροπολίτης Βηρυτού), ο οποίος καταγότανε από το Λίβανο και έψελνε στα αραβικά από τον αριστερό χορό.
Το πρόσωπο του Αγίου έλαμπε. Ήταν φωτεινό και γαλήνιο. Αγαπούσε τις αγρυπνίες και τις ζούσε έντονα. Θυμάμαι την ιεροπρέπεια και τη συγκίνησή του. Στις εκφωνήσεις του δεν ήταν αργός, ούτε γρήγορος. Ούτε χαμηλόφωνος, ούτε υψηλόφωνος. Ποτέ δεν βιαζότανε. Τα έλεγε όλα πολύ καθαρά και ταπεινά. Αγαπούσε πολύ την ψαλτική.
Στον Άγιο άρεσε πάρα-πάρα πολύ  να ακούει το αργό "τη υπερμάχω" και ο ίδιος το έψελνε συχνότατα. Έλεγε με θαυμασμό: "Αυτή η ψαλμωδία βγαίνει από τη γη και υψώνεται μέχρι τον ουρανό!".
Επίσης, του άρεσε πάρα πολύ το Δύναμις [Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός...] του Νηλέως Καμαράδου. Έλεγε: "Αυτός ο άνθρωπος που τα έγραψε, είναι Άγιος".
Του άρεσε να ψέλνουμε την εκλογή των στίχων που λέγεται συνήθως στις εορτές σε ήχο πλ.β΄ νενανώ, μέλος κολυβάδικο. Το γνώριζε και το έψελνε πολύ ωραία και ο ίδιος. Όποτε του το ψέλναμε, ήταν πολύ ευχαριστημένος.
Έψαλα κάποτε το Άξιον εστί από τα λειτουργικά του Μιχάλη Χατζηαθανασίου σε ήχο πλάγιο του πρώτου εναρμόνιο [μέλος εξωτερικό]. Όταν έφευγα, πριν με αποχαιρετήσει, μου λέει: "Γιώργο, αυτό το Άξιον εστί πολύ χορευταράδικο! Μην το ξαναπείς". Είχε διάκριση και φώτιση για όλα.
Μια φορά μού είπε: "Η ψαλμωδία σου μοιάζει με αυτή του λαυριώτου μοναχού και ιατρού Αθανασίου Καμπανάου".
Την ακολουθία της Αναστάσεως την κάναμε έξω, στο προαύλιο του Μονυδρίου, και από την κάτω πλευρά είχε μια ρεματιά με πολλά πλατάνια. Όταν ξεκινούσαμε να ψάλουμε το "Χριστός ανέστη...", ξεκινούσανε και όλα τα αηδόνια να κελαηδάνε! Ο Άγιος συγκινούνταν πολύ έντονα μ' αυτό.

Δεν υπάρχουν σχόλια: