ερμηνεία τερερέμ (6)

Β. Η ένσαρκος οικονομία.

Το δεύτερο που σημαίνει το τερερέ είναι η ένσαρκος οικονομία. Για να κατανοήσουμε το πώς, πρέπει να σκεφθούμε ότι το τ και το ρ, δεν ταιριάζουν, ώστε να ενωθούν  και να δώσουν, να αποτελέσουν αρμονικό μέλος. Αυτό γιατί το ένα, δηλαδή το τ είναι άφωνο, ενώ το άλλο το ρ, είναι αμετάβλητο σύμφωνο και δεν «καταγυρίζουν». Είναι δύο αντίθετα. Το πρώτο ακίνητο, το δεύτερο αμετάβλητο και «αμετάλλακτον». Όπου στέκουν μόνα τους δεν μπορεί να γίνει και να ακολουθήσει μουσικό μέλος. Όταν όμως τεθεί ανάμεσά τους το ε ψιλόν, τότε δημιουργείται μέλος και τα δύο αντίθετα ενώνονται αρμονικά, χωρίς να παραβλέπεται η ιδιαιτερότητά τους. Τούτο σημαίνει ότι το τα δηλαδή η ανθρωπότητα, ήταν ακίνητος (ανήμπορος). Δεν είχε τη δύναμη να κινηθεί μόνη της προς το καλό, ούτε δόξαζε τον Θεό, ούτε μπορούσε να απευθυνθεί αποτελεσματικά προς τον Θεό. Ο Θεός πάλι, το ρ, είναι αμετάβλητος. Η φύσις του Θεού ήταν αδύνατο να «μεταλλαγεί», να τροποποιηθεί, ώστε να γίνει άνθρωπος. Δεν μπορούσε να ταιριάσει. Ο Θεός αποκλείονταν αλλάζοντας φύση να γίνει άνθρωπος, αλλά και ο άνθρωπος ήταν αδύνατο να αλλάξει τη φύση του και να γίνει Θεός.

Κάτι τέτοιο θα ήταν άτοπο. Γιατί αν ένα από τα δυο πραγματοποιούνταν, τότε θα είχαμε δύο ανθρώπους ή δύο Θεούς διαφορετικούς. Και αυτό θα ήταν επίσης άτοπο. Τι όμως έγινε τελικά; Ήρθε το ε ψιλό, δηλαδή ο Μεσσίας- Χριστός, και μπήκε ανάμεσα στα δύο άκρα.

«Εμεσίτευσε των δύο άκρων». Το ε ψιλόν, στην αριθμητική, είναι ο μεσαίος αριθμός στη δεκάδα. Ήρθε λοιπόν το ε και ενώθηκε το τα με το ρ. Δηλαδή ο Μεσσίας-Χριστός ένωσε την ανθρωπότητα με την Θεότητα. «Ήνωσε τα το πριν διεστώτα». Με την ένωση αυτή του τ με το ρ, δημιουργήθηκε ένα γλυκύτατο μέλος. Τα δύο γράμματα παραμένουν αυτόνομα αλλά και συνδέονται. Αυτό, ακριβώς, συμβαίνει και με την ένσαρκο οικονομία. Ο Θεός παραμένει πάλι Θεός, και ο άνθρωπος παραμένει πάλι άνθρωπος. Αλλά, ταυτόχρονα, είναι ενωμένα και τα δύο σε μια υπόσταση-πρόσωπο του Υιού και Λόγου, όπως και τα δύο σύμφωνα με το ένα φωνήεν.

Για τον λόγο αυτό, επί πλέον, η Εκκλησία ψάλλει το τερερέ και με αυτό σημαδεύει την υπερφυσική, υποστατική ένωση της Θεότητας με την ανθρωπότητα, στο πρόσωπο του Χριστού.

Γ. Σημείον της Αναστάσεως

Ο τερερισμός αποδεικνύει ακόμη ότι: είναι μια ζωντανή κιθάρα, που σημαίνει τη Θεία Ανάσταση, δηλαδή πως ο Υιός του Θεού ενίκησε τον θάνατο και δεν μπορεί πια να μας κυριεύει και εξουσιάζει όπως πριν. «Ουκέτι το κράτος του θανάτου ισχύει».

Πριν απ’ την ένσαρκο οικονομία η Συναγωγή των Ιουδαίων έψαλλε ύμνους στο Θεό, με άψυχα όργανα, όπως: σάλπιγγες, τύμπανα, φόρμιγγες και κιθάρες σύμφωνα με τον ψαλμο-γράφο βασιλιά και προφήτη Δαβίδ. Ο ψαλμικός στίχος «Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω και χορώ, εν ψαλτηρίω και κιθάρα», φανερώνει ότι: τότε η ανθρωπότητα ήταν σαν άψυχη κιθάρα και χρειαζόταν Άλλον να την κινήσει. Τώρα όμως αφού έχει τον Αναστημένο Χριστό, την «όντως ζωήν», δεν χρειάζεται πλέον άψυχα όργανα, αλλά ως ζώσα και με ζωντανή φωνή τερερίζει εκείνο το μέλος, που οι παλαιοί τερέριζαν με τις κιθάρες και με τα τύμπανα. Και αυτό το τερέρισμα είναι καλύτερο απ’ το τερέρισμα των αψύχων, όπως η ζωή είναι καλύτερη από τον θάνατο.