"προσηνές της ακοής"

Ο Μέγας Βασίλειος κάνει λόγο για το "λείον και προσηνές της ακοής", προσδιορίζοντας έτσι το πώς πρέπει να ακούγεται η ψαλμωδία στα αυτιά των πιστών. Γλυκιά είναι η φωνή, όταν είναι λεία, δεν είναι δηλαδή τραχιά και βραχνή, και προσηνής, δηλαδή μαλακή, πραεία, ελκυστική και άρα δεν κουράζει την ακοή. Η καλλιφωνία σχετίζεται, επίσης, με την ευταξία, την ευστροφία και την ευλυγισία (λιγυρότητα) της φωνής και άρα τη δυνατότητα του ψάλλοντος να εκτελεί με απόλυτο τρόπο τα διαστήματα.
Υπό την έννοια αυτή, καλλίφωνος είναι ο ψάλτης που αποδίδει επακριβώς τη μελωδία, ψάλλει με ευκρίνεια και δίχως επιτήδευση, η φωνή του δηλαδή βγαίνει φυσική, δεν "πνίγει" το λόγο, αλλά αφήνει να διαφανούν πίσω από τις νότες τα νοήματα ή κάνει τις νότες να μιλήσουν.

από το βιβλίο "εμμελής μυσταγωγία" του Γ. Τσερεβελάκη