Απ. Βετσόπουλος: παρουσίαση βιβλίου

Στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αγρινίου πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 12 Μαΐου 2018 η πρώτη παρουσίαση του βιβλίου «Ιστορία των Συνεταιρισμών στην Ελλάδα» του Σχολικού Συμβούλου Φιλολόγων Αιτωλοακαρνανίας Δρ. Αποστόλου Βετσόπουλου {ο οποίος είναι γνώστης της εκκλησιαστικής μουσικής, λίαν φιλόμουσος και μέλος του ημετέρου συλλόγου ιεροψαλτών} με συνδιοργανωτές την Κοινωφελή Επιχείρηση Δήμου Αγρινίου και την Αιτωλική Πολιτιστική Εταιρεία.
Συντονιστής της παρουσίασης του βιβλίου ήταν ο κ. Παναγιώτης Κοντός, τέως Καθηγητής Γλωσσολογίας του ΕΚΠΑ και πρόεδρος της Αιτωλικής Πολιτιστικής Εταιρείας, ενώ ομιλητές ήταν ο κ. Δημήτρης Καπογιάννης, τέως Αναπληρωτής Καθηγητής Ιστορίας και Αρχών Συνεργατισμού του ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας ο οποίος συνέγραψε τον πρόλογο του βιβλίου και ο κ. Βασίλης Πατρώνης, Καθηγητής Οικονομικής Ιστορίας του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Πατρών.

Το βιβλίο που πραγματεύεται διεξοδικά και εμπεριστατωμένα την Ιστορία των Συνεταιρισμών στην Ελλάδα αποτελεί καρπό πολύχρονης έρευνας και διδασκαλίας στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, ενώ περιέχει και παράρτημα για το θεσμό των Σχολικών Συνεταιρισμών στην Ελλάδα. Στόχος του βιβλίου είναι να προωθήσει τις συνεργατικές αρχές και αξίες των θεσμών Κοινωνικής Οικονομίας, όπως είναι στη χώρα μας οι Συνεταιρισμοί και να αποτελέσει ένα χρήσιμο εργαλείο για φοιτητές, ερευνητές πανεπιστημιακών σχολών, συνεταιριστές, εκπαιδευτικούς, καθώς και κάθε ενδιαφερόμενο γιατο μέλλον των συνεργατικών οργανώσεων και φορέων στην ελληνική κοινωνία.Εξάλλου, η δημιουργία συλλογικών σχημάτων και οργανώσεων με κοινωνικό χαρακτήρα μπορούν να εξαλείψουν τα αρνητικά φαινόμενα του υπέρμετρου ατομισμού και των κερδοσκοπικών πρακτικών στην ελληνική κοινωνία και οικονομία.

Στο βιβλίο αυτό επιχειρείται η συστηματική εξέταση και ανάλυση στη μακρά διάρκεια συνεργατικών θεσμών Κοινωνικής Οικονομίας, όπως είναι, ιδίως στην Ελλάδα, οι Συνεταιρισμοί. Η ιστορία των συνεταιρισμών κατέδειξε ότι οι συνεταιρισμοί δημιουργήθηκαν κατά κανόνα από οικονομικά ασθενέστερους και επιπλέον, ότι η ιστορική τους εξέλιξη βρίσκεται σε συνάρτηση με τις κρίσιμες καμπές της ιστορίας της κοινωνίας των πολιτών. Το εύχρηστο αυτό βιβλίο πλεονεκτεί άλλων ανάλογων εγχειρημάτων, επειδή διαρθρώνει το σχετικό υλικό σε καθοριστικής σημασίας πυλώνες και σε κρίσιμους σταθμούς για την κατανόηση της ιστορίας των ελληνικών συνεταιρισμών σε διακριτά επίπεδα δράσης. Η μακροσκοπική θέαση επιτρέπει να έρθουν στην επιφάνεια ελλείμματα στρατηγικής αναφορικά με τους συνεταιρισμούς και εκ μέρους της ίδιας της ελληνικής συνεταιριστικής κίνησης, αλλά και, κατά το μέρος που τους αφορά, προβλήματα συνδεόμενα με αδυναμίες και άλλων θεσμών τόσο της Πολιτείας όσο και της κοινωνίας των πολιτών.
Συγκεκριμένα, η μελέτη αυτή έφερε στο φως δυσεύρετα τεκμήρια και δυσδιάκριτες όψεις των ελληνικών συνεταιρισμών έτσι, ώστε να ευαισθητοποιήσει ακόμα και τον λιγότερο υποψιασμένο αναγνώστη σχετικά με τα θέματα που πραγματεύεται.
Ειδικότερα, όσον αφορά στο επιστημονικό σκέλος αναζητήθηκαν βαθύτερες αιτιακές σχέσεις, που επιτρέπουν να κατανοηθούν καίρια ερωτήματα, ιδίως, σε σχέση με ορισμένες από τις χρόνιες παθογένειες της ελληνικής συνεταιριστικής κίνησης. Εξάλλου, το έργο αυτό δεν προσφέρει έτοιμες απαντήσεις για όλα όσα έχουν να κάνουν με τους ελληνικούς συνεταιρισμούς.
Μας καλεί (προκαλεί), όμως, με μια παιδαγωγικά ευμέθοδη προσέγγιση, να γνωρίσουμε τη μακρά διαδρομή στην Ελλάδα ενός πολύπαθου θεσμού και να οδηγηθούμε σε έναν καίριο προβληματισμό για το παρόν και, ιδιαίτερα, για το μέλλον του θεσμού στη χώρα μας. Ένα μέλλον για το οποίο χρειάζεται να ενδιαφερθούμε ενεργώς όλο και περισσότεροι, αν θέλουμε να προκύψουν και για την ελληνική οικονομία και κοινωνία αναπτυξιακά αποτελέσματα από την αξιοποίηση των συνεταιρισμών παρόμοια με αυτά που βρίσκουμε σε αρκετές άλλες χώρες οι οποίες αντιμετώπισαν, στη μακρά διάρκεια, δυσκολίες ανάλογες με αυτές της Ελλάδας.
Τέλος, το βιβλίο ολοκληρώνεται με παράρτημα, όπου εκτυλίσσεται μια συνοπτική ιστορία των σχολικών/μαθητικών συνεταιρισμών στην Ελλάδα, επειδή το εκπαιδευτικό μας σύστημα οφείλει να παρέχει ποικίλες ευκαιρίες συνεργατικών πρακτικών βιωματικής μάθησης με σκοπό τη βελτίωση της ποιότητας της εκπαίδευσης και την αναβάθμιση της κοινωνίας.