η Θεοτόκος βοηθεί Αγίους ιεροψάλτες

«...ὁ ἃγιος Ῥωμανός ὁ μελωδός πρῶτον μέν ἦτον ἂμουσος παντελῶς καί ἀηδής κατά τήν φωνήν καί τά ᾂσματα, διά τοῦτο καί ἐπεριπαίζετο ἀπό τούς πολλούς, ἂν καί ἦτο δόκιμος ἐργάτης τῆς ἀρετῆς. Ὃθεν ἀπελθών εἰς τόν ναόν τῆς Θεοτόκου τόν ἐν τοῖς Κύρου, παρεκάλει τήν Θεοτόκον νά χαρίσῃ εἰς αὐτόν τό χάρισμα τῆς μελωδίας (...) Ἐκεῖ, λοιπόν, ὁ θεῖος Ρωμανός σχολάζων, ἔτυχε κατά τήν νύκτα τῆς τῶν Χριστουγέννων ἑορτῆς νά ὑπνώσῃ ἐν τῇ ἕκτῃ ὠδῇ, πλησίον εἰς τόν ἄμβωνα. Καί βλέπει τήν Θεοτόκον βαστάζουσαν ἕν τειλιγμένον χαρτίον (τό ὁποῖον καί κόντος καί κοντάκιον ὀνομάζεται) καί δίδουσαν τοῦτο εἰς αὐτόν διά νά τό φάγῃ. Ὅθεν τοῦτο ἐκεῖνος φαγών, τοῦ ποθουμένου ἠξιώθη χαρίσματος καί τά ἄλλα γέγονεν ὅσα γράφεται ἐν τῷ παρόντι Συναξαρίῳ. Κοντάκιον μέν οὖν ὠνόμασεν ὁ θεῖος Ρωμανός τό πρῶτον, διά τό τείλιγμα τοῦ χάρτου, ὅπερ ἡ Θεοτόκος δέδωκεν αὐτῷ»• εἰς «Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, Συναξαριστὴς τῶν 12 μηνῶν τοῦ Ἑνιαυτοῦ», ἐκδόσεις Ὀρθόδοξη Κυψέλη, τ. Α΄, σελ. 260-261, ὑποσημ. 3.

«Οἱ στίχοι δέ, διὰ μέσου τῶν ὁποίων παρεκάλει ὁ θεῖος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς τὴν Θεοτόκον, διὰ νὰ ἰατρεύση τὴν κοπεῖσαν χεῖρα του, εἶναι οὗτοι:

Δέσποινα πάναγνε Μῆτερ ἡ τὸν Θεόν μου τεκοῦσα,
Διὰ τὰς θείας εἰκόνας ἡ δεξιά μου ἐκόπη.
Οὐκ ἀγνοεῖς τὴν αἰτίαν δ’ ἣν ἐμάνη ὁ Λέων.
Πρόφθασον τοίνυν ὡς τάχος καὶ ἴασαί μου τὴν χεῖρα.
Ἡ δεξιά τοῦ ὑψίστου ἡ ἀπό σοῦ σαρκωθεῖσα,
Πολλάς ποιεῖ τὰς δυνάμεις διὰ τῆς σῆς μεσιτείας.
Τὴν δεξιάν μου καὶ ταύτην νῦν ἰασάτω λιταῖς σου,
Ὡς ἂν σοὺς ὕμνους οὕς δοίης καὶ τοῦ ἐκ σοῦ σαρκωθέντος,
Ἐν ρυθμικαῖς ἁρμονίαις συγγράψηται Θεοτόκε,
Καὶ συνεργὸς χρηματίση τῆς ὀρθοδόξου λατρείας.
Δύνασαι γὰρ ὅσα θέλεις, ὡς τοῦ Θεοῦ Μῆτερ οὖσα.

Ταῦτα λέγων ὁ Ἰωάννης, ἀπεκοιμήθη, καὶ θεωρεῖ τὴν Κυρίαν Θεοτόκον λέγουσαν αὐτῷ μὲ ἱλαρὸν ὄμμα• "Ἰδοὺ ἰατρεύθη ἡ χείρ σου"»• εἰς «Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, Συναξαριστὴς τῶν 12 μηνῶν τοῦ Ἑνιαυτοῦ», ἐκδόσεις Ὀρθόδοξη Κυψέλη, τ. Β΄, σελ. 242-243, ὑποσημ. 18.