Μια άλλου είδους βασιλεία: "Η Βασιλεία του Θεού"

(κήρυγμα από τον π. Ιωάννη Γκιάφη στην Κυριακή Γ' Ματθαίου)

 

Ένας τρόπος διακυβέρνησης μιας χώρας είναι και η "βασιλεία". Σε αυτή επικρατεί και εξουσιάζει τους πάντες ο βασιλιάς. Ήδη από την αρχαιότητα ο Ηρόδοτος αναφέρει την "μοναρχία" ως μια μορφή πολιτεύματος. Μάλιστα ανάλογα με τον τρόπο άσκησης της πολιτικής εξουσίας διακρίνει τα πολιτεύματα σε τρεις κατηγορίες: α) στην μοναρχία, β) στην ολιγαρχία και γ) στην δημοκρατία. Βεβαίως με την πάροδο των ετών σημειώθηκαν διάφορες πολιτειακές αλλαγές, όπως π.χ. κατά την Γαλλική Επανάσταση η απόλυτη μοναρχία εξαφανίστηκε και επικράτησε η συνταγματική μοναρχία. Στη συνέχεια εμφανίστηκε στα πολιτειακά δεδομένα η κοινοβουλευτική μοναρχία και τέλος κυριάρχησε μετά από πολλούς αγώνες σε πολλά κράτη το δημοκρατικό πολίτευμα. Άρα η βασιλεία υπήρξε ως πολίτευμα ασκώντας μια ξεχωριστή κυριαρχία στο λαϊκό σώμα.

Όμως αλήθεια γιατί να γίνεται μνεία στη βασιλεία; Τι σχέση υφίσταται μεταξύ των χριστιανών και της βασιλείας, τη στιγμή που απολαμβάνουν τα δημοκρατικά προνόμια; Ο ιερός ευαγγελιστής Ματθαίος μας μεταφέρει μια θεσπέσια φράση του Κυρίου, παρμένη από την Επί του Όρους Ομιλία Του: "Ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ" (Ματθ. στ΄,33). Ο ίδιος ο Θεάνθρωπος Χριστός θα συμβουλεύσει τους μαθητές Του και όσους πιστά Τον ακολουθούν ότι κύριο αίτημα στη ζωή τους πρέπει να είναι η κατάκτηση της Επουράνιας Βασιλείας. Τους παροτρύνει να μην μεριμνούν μόνο το πως θα ικανοποιήσουν το αίσθημα της αυτοσυντήρησής τους, αλλά να δώσουν βαρύτητα και στο κέρδος της αθάνατης ψυχής τους. Διότι συμβαίνει σύμφωνα με τον Χριστό, οι άνθρωποι να αγωνιούν για πράγματα που προνοεί ο ίδιος ο Θεός να τα φέρει στη ζωή τους.

Μεταξύ άλλων ο Κύριος χρησιμοποιεί το παράδειγμα των κρίνων του αγρού. Αυτά ούτε κοπιάζουν για να μεγαλώσουν, ούτε γνέθουν. Ούτε ο βασιλιάς Σολομώντας δεν στολίστηκε με τόση μεγαλοπρέπεια όπως αυτά. Και ρωτάει ο Ιησούς: "Αν λοιπόν τα χόρτα των χωραφιών που σήμερα είναι και αύριο τα ρίχνουν στη φωτιά ο Θεός έτσι τα ομορφοντύνει, δεν θα σας ντύσει πολύ περισσότερο εσάς ολιγόπιστοι;" (Ματθ. στ', 30). Και καταλήγει ότι: "ο Ουράνιος Πατέρας γνωρίζει ότι έχετε ανάγκη απ' όλα αυτά, και σαν πανάγαθος που είναι, θα σας τα δώσει". (Ματθ. στ',32). Γι' αυτό και προτρέπει να ζητάνε οι άνθρωποι πρωτίστως την Βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη και όλα τα υπόλοιπα θα δοθούν από τον Δωρεοδότη Κύριο.

Ποιά άραγε είναι η Βασιλεία του Θεού; Πρόκειται μήπως για κάποια κοσμική εξουσία; Και βέβαια όχι! Καταρχάς η Βασιλεία του Θεού είναι η κοινωνία της αγάπης Του, όπως φανερώθηκε στο Πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Ο ίδιος ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού προσέφερε θυσία τον ίδιο Του τον εαυτό επάνω στο ικρίωμα του σταυρού "υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας". Ήταν το αποκορύφωμα της αγάπης Του για το ίδιο Του το δημιούργημα. Επίσης η Βασιλεία του Θεού εκφράσθηκε και μέσα από το κήρυγμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, αφού κι Αυτός ως άλλος Πρόδρομος διακήρυξε την μετάνοια ως τον καλύτερο τρόπο προετοιμασίας του ανθρώπου για την μετοχή του στη Βασιλεία των Ουρανών. Αλλά και μετά την "εις Ουρανούς Ανάληψη" του Θεανθρώπου διατυπώθηκε από τους αποστόλους η Βασιλεία του Θεού ως κληρονομιά των δικαίων, διότι "ἄδικοι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι" (Α' Κοριν. στ' 9). Επομένως κατανοείται πως η Βασιλεία του Θεού είναι ένας καινούργιος κόσμος στον οποίο η κακία και η φθορά δεν έχουν θέση. Αντιθέτως η δικαιοσύνη και η αγαθοσύνη κατέχουν τα πρωτεία.

Εξάλλου η Βασιλεία του Θεού δεν ανήκει στο υπερπέραν, όπως πιστεύουν σήμερα ορισμένοι. Είναι μια ενδοκοσμική πραγματικότητα με εσχατολογική προέκταση. Ξεκινά από το "εδώ" και επεκτείνεται στην αιωνιότητα. Βεβαίως υπάρχει η Βασιλεία του Θεού και στον παρόντα κόσμο που φαίνεται να θριαμβεύει το κακό και η αδικία. Όμως ενεργεί πολλές φορές η χάρις του Θεού και αναγεννά τον "όλο" άνθρωπο. Λειτουργεί λυτρωτικά γι' αυτόν. Εξάλλου δεν πρέπει να λησμονιέται πως ο ίδιος ο Κύριος διακήρυξε: "ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστιν" (Λουκ. ιζ',21). Μπορεί λίγοι να την βιώνουν στο "τώρα", όμως αυτοί οι λίγοι είναι το στολίδι του κόσμου. Ας θυμηθούμε έναν γέροντα Πορφύριο ή έναν γέροντα Παΐσιο ή τον προσφάτως ανακηρυχθέντα άγιο, τον γέροντα Ευμένιο (Σαριδάκη). Τόσο ο λόγος τους, όσο και η βιωτή τους απέπνεαν άρωμα Θεού και έδιναν την αίσθηση της γεύσης από εδώ του Παραδείσου.

Αλλά θα αποτελούσε παράλειψη εάν δεν αναφέρονταν ότι η Βασιλεία του Θεού βιώνεται διαρκώς και μέσα στη θεία λατρεία με κέντρο τη Θεία Λειτουργία. Ξεκινώντας ο ιερεύς λέγει χαρακτηριστικά: "Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος". Έρχεται να μας υποδηλώσει την κοινωνία των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδος, μια αγαπητική κοινωνία που μας παραπέμπει στην Επουράνια Βασιλεία. Όλη η Θεία Λειτουργία με αποκορύφωμα την Θεία Μετάληψη είναι μια "ουράνια" πρόγευση. Είναι συγκλονιστικό ότι αρχικά στο άγιο δισκάριο και μετέπειτα στο άγιο Ποτήριο συμμετέχουν "ζώντες και κεκοιμημένοι" αδελφοί μας. Ενώνεται η Στρατευόμενη με την Θριαμβεύουσα Εκκλησία, ο Ουρανός με τη γη. Άρα η Εκκλησία στη γη είναι η Βασιλεία του Θεού.

Σε μας λοιπόν επαφίεται το πόσο θα εντατικοποιήσουμε τον πνευματικό μας αγώνα ώστε να ζούμε τη Βασιλεία Του ήδη απ' αυτό τον παρόντα κόσμο. Σε μας επαφίεται το εάν είμαστε έτοιμοι να ανέβουμε την οδό του Σταυρού, των δοκιμασιών και των θλίψεων της ζωής, έχοντας ως μόνιμο προορισμό μας τον Ουρανό. Σε μας λοιπόν επαφίεται το εάν πραγματικά ποθούμε την ένταξή μας στη Βασιλεία του Θεού, αφού αποτελεί την "αιώνια πατρίδα μας". Έλεγε ο άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: "Όποιος ζει τον Χριστό, γίνεται ένα μαζί Του, με την Εκκλησία Του. Ζει μια τρέλα! Η ζωή αυτή είναι διαφορετική από τη ζωή των άλλων ανθρώπων. Είναι χαρά, φως, αγαλλίαση και ανάταση. Αυτή είναι η ζωή της Εκκλησίας, η ζωή του Ευαγγελίου, η Βασιλεία του Θεού!" Γένοιτο!