κοίμηση Νικολάου Παγώνη

 Ιερός Ναός Αποστόλου Παύλου Μεγάλης Χώρας

Εκοιμήθη ο Νικόλαος Παγώνης, ο οποίος διετέλεσε, με αυταπάρνηση, για 55 έτη Πρωτοψάλτης του Ναού μας. Ξεκίνησε την Διακονία του στον Ιερό Ναό, κοντά στον τότε Εφημέριο μακαριστό πατήρ Ευστράτιο Παπαχρήστο, του οποίου υπήρξε άμεσος και ακούραστος συνεργάτης για 30 περίπου χρόνια. Την ίδια συνεργασία συνέχισε και με τους μετέπειτα Εφημερίους π. Νικόλαο Παπαγεωργίου, π. Ιωάννη Λουκά & π. Κοσμά Τσιτσιβό. Πολλοί τον θυμούνται να έρχεται με τα πόδια από το Αγρίνιο ακόμα και με δύσκολες καιρικές συνθήκες, ευρισκόμενος πάντοτε εγκαίρως στο καθήκον του.
Πάντοτε θα θυμόμαστε την παρουσία του στο αναλόγιο όπου έψελνε με ζήλο Κυριακές, Γιορτές αλλά και στις χαρές και τις λύπες μας.
Ο ίδιος όπως έλεγε αισθανόταν Ζαπαντιώτης. Ευχόμαστε ο Θεός να τον αναπαύει.
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΑΥΤΟΥ.

 

Η θεόσδοτη και προγονική ελευθερία

 π. Ιωάννου Γκιάφη

Θεολόγου- Πολιτικού Επιστήμονος 

 

Η έλλειψη κάθε καταναγκασμού ή καταπίεσης στη ζωή του ανθρώπου, χαρακτηρίζεται ως ελευθερία. Ελεύθερος είναι αυτός που μπορεί να σκέφτεται, να εκφράζεται, να αποφασίζει και να ενεργεί, χωρίς καμία πίεση ή βία. Ο ελεύθερος άνθρωπος δρα υπεύθυνα μέσα στα πλαίσια της δικαιοσύνης και της νομιμότητας. Ξέρει να σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αναγνωρίζει την ελευθερία των συνανθρώπων του. Δικαίως ο Ρωμαίος  αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος έλεγε: "Ελεύθερος είναι αυτός που δεν κάνει τον εαυτό του ούτε δούλο, ούτε κανενός τύραννο". Πόσο αλήθεια ανεκτίμητο αγαθό είναι η ελευθερία;

Εύκολα μπορεί να αναρωτηθούμε τι σχέση υπάρχει μεταξύ της ελευθερίας και του σημερινού υψίστου θεομητορικού γεγονότος. Σύμπασα η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει και πανηγυρίζει χαρμόσυνα τον "Ευαγγελισμό της Θεοτόκου". Ζωντανεύει ξανά μπροστά μας την επίσκεψη του Αρχαγγέλου Γαβριήλ στην ασήμαντη κόρη της Ναζαρέτ, με σκοπό να την πληροφορήσει ότι θα αξιωθεί από τον Θεό να συλλάβει τον Μονογενή Υιό Του. Η Παρθένος Μαριάμ λαμβάνει την αγγελική είδηση ότι θα γίνει η μητέρα του Υψίστου. Και μάλιστα προσδιορίζεται χρονικά η συνάντηση του αρχαγγέλου με την Μαρία, όταν συμβαίνει έξι μήνες μετά την σύλληψη της εξαδέλφης της, της Ελισάβετ, της μητέρας του Τιμίου Προδρόμου. Φυσικό και επόμενο στην αρχή η Κυρία Θεοτόκος διακατέχεται από φόβο, αλλά γρήγορα ο αρχάγγελος Γαβριήλ την καθησυχάζει. Της εξηγεί τι αξιοθαύμαστο και υπερουράνιο θα συμβεί στην ύπαρξή της. Εκείνη αμέσως, χωρίς καμία περιστροφή, συγκατατίθεται στην προαιώνια "βουλή" του Θεού.

Μια απάντηση ακούγεται απ' το στόμα της "ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου,  γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμα σου" (Λουκ. α΄, 38). Και είναι γεγονός πως μετά την απάντησή της ξεκινάει να τίθεται σε εφαρμογή το σχέδιο της σωτηρίας του ανθρώπου. Ο πολυεύσπλαχνος Θεός, εξαιτίας της άφατης φιλανθρωπίας Του, επιλέγει την Παρθένο Μαρία ως το κατάλληλο πρόσωπό που θα γεννήσει τον "ελευθερωτή των ψυχών ημών". Ως φιλόστοργος πατέρας, ο Δημιουργός Ουρανού και γης, δεν επιθυμεί ο άνθρωπος να κυλιέται στον βούρκο της αμαρτίας και της ακολασίας. Μέχρι την επίγεια έλευση του Μεσσία η ειδωλολατρία είχε κερδίσει έδαφος μεταξύ των ανθρώπων. Μπορεί ο Θεός να έστειλε τους Πατριάρχες, τους Κριτές και τους Προφήτες στην Παλαιά Διαθήκη για να ξυπνήσουν το πλάσμα Του από τον λήθαργο της αμαρτίας, όμως αυτό παρέμεινε εγκλωβισμένο στην αμαρτωλότητά του. Ως εκ τούτου η ενανθρώπιση του Θεού Λόγου σηματοδοτεί τη λύτρωση του ανθρώπου από την φθορά και το θάνατο. Η Παναγία μας με την γέννηση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού γίνεται το μέσο της ελευθερίας μας από την αμαρτία, την φθαρτότητα και την θνητότητα.

Αν ο άνθρωπος βίωσε και βιώνει την προσωπική του σωτηρία απ' το κακό, το οφείλει και στην "Πλατυτέρα των Ουρανών". Ανάμεσα στους χαιρετισμούς προς τιμήν της Θεοτόκου, διαβάζουμε και τους εξής: "Χαῖρε ἀρχηγὲ νοητῆς ἀναπλάσεως, χαῖρε χορηγὲ θεικὴς ἀγαθότητος".  Πράγματι ο Παντοδύναμος Θεός δημιούργησε τον πρώτο άνθρωπο, όμως μέσω της Παναγίας και δη του Υιού της αναδημιουργείται ο άνθρωπος. Πλέον αναπλάθεται ως ελεύθερος από οποιαδήποτε αμαρτωλή και παθογόνα κατάσταση. "Αν συνειδητοποιούσαμε την προσφορά της προς όλους μας, δεν θα ξεκολλούσαμε από πάνω της", έλεγε ο άγιος Παΐσιος ο αγιορείτης.

Ω, ευτυχής συγκυρία! Σήμερα που τιμούμε το πανάγιο πρόσωπό της και εξυμνούμε τη συμβολή της στην πνευματική μας ελευθερία, ως έθνος γιορτάζουμε και την έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα ενάντια στον Τουρκικό ζυγό το 1821. Μαζί με το γεγονός του Ευαγγελισμού δεσπόζει και το γεγονός της εθνικής μας παλιγγενεσίας. Όπως ο Κύριός μας κατέφθασε για την αιώνια λευτεριά μας, το ίδιο και οι προγονοί μας, αποφάσισαν και θυσιάστηκαν στον βωμό της ελευθερίας, προκειμένου εμείς σήμερα να απολαμβάνουμε αυτό το πολύτιμο αγαθό. Ο Χριστός μας δώρισε την ελευθερία από την "σατανική" σκλαβιά, οι πρόγονοί μας μάς χάρισαν τη λευτεριά από την οθωμανική δουλεία.

Μπροστά λοιπόν σε αυτές τις αλήθειες οφείλουμε να προβληματισθούμε. Εμείς ως νεοέλληνες πως εκτιμούμε την θεόσδοτη και προγονική ελευθερία; Από τη μία πλευρά μήπως εμμένουμε ορμητικά κλεισμένοι στα πάθη μας και στις αδυναμίες μας; Μήπως περιφρονούμε την Παύλεια παρακαταθήκη:  «Ὑμεῖς γὰρ ἐπ' ἐλευθερία ἐκλήθητε, ἀδελφοὶ» (Γαλ. ε΄ 13); Ο Απόστολος Παύλος διατρανώνει προς τους Γαλάτες ότι «αδελφοί έχετε κληθεί εκ του Θεού να ζείτε ελεύθερα από κάθε δουλεία». Και συμπληρώνει ότι οι χριστιανοί οφείλουν να είναι ελεύθεροι όχι ως προς τις σαρκικές επιθυμίες, αλλά ως προς την άσκηση της ανιδιοτελούς χριστιανικής αγάπης. Από την άλλη πλευρά πως εκτιμούμε την ελευθερία των προγόνων μας, οι οποίοι έχυσαν το αίμα τους για την πατρίδα μας; Μήπως με το να αδιαφορούμε για την Ελλάδα μας; Το ζούμε! Δυστυχώς ο σημερινός Έλληνας αντί να ακολουθεί τις παραδόσεις του, εμφορείται ξενόφερτες ιδέες και αντιλήψεις. Και αυτό διαφαίνεται από την οργάνωση της παιδείας μέχρι την καθημερινότητά μας. Δεν παρατηρείται παρά μια ατέλειωτη μιμητικότητα αλλοεθνών ηθών και εθίμων. Λησμονούμε πως η αρχαία Ελλάδα έθεσε τις βάσεις για την ανάπτυξη του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Είναι λυπηρό και άκρως προδοτικό ως προς την μακραίωνη παράδοσή μας, να μας παρασέρνει διαρκώς το ρεύμα της παγκοσμιοποίησης, αυτό που δεν θέλει ταυτότητες, ήθη και έθιμα μεταξύ των λαών της γης.

Συμπληρώνονται φέτος 200 χρόνια από την έναρξη της ελληνικής επανάστασης, του αγώνα κατά του Τούρκου κατακτητή και ίσως έχουμε χρέος να ξεκινήσουμε και την δική μας επανάσταση. Πρώτα την εσωτερική μας επανάσταση! Οφείλουμε να επαναστατήσουμε κατά του αμαρτωλού και εμπαθή εαυτού μας. Και δεύτερον να πραγματοποιήσουμε την εξωτερική μας επανάσταση, δηλαδή να επαναστατήσουμε ενάντια σε όλες εκείνες τις αλλότριες δυνάμεις που επιβουλεύονται την ευλογημένη πατρίδα μας. Έτσι ας διερωτηθούμε κι εμείς, όπως κάποτε ο μεγάλος Έλληνας πολιτικός Ιωάννης Κωλλέτης ενώπιον του ελληνικού κοινοβουλίου: «Φρίττω, ἐνθυμούμενος τὴν ἡμέραν ἐκείνην, καθ' ἥν ὠμόσαμεν να συνεισφέρωμεν τὰ πάντα διὰ τὴν Ἐλευθερίαν τῆς Ἑλλάδας. Πόσο πρέπει να συναισθανθώμεν τὸ βάρος τοῦ ὅρκου τούτου»;  Ας επιτελούμε λοιπόν πάντοτε το χρέος μας τόσο έναντι του Θεού, όσο και απέναντι στην ένδοξη χώρα μας. Γένοιτο!

χειροτονία Ιωάννη Γκιάφη εις διάκονο

Μεγάλη χαρά αισθανόμαστε όλη η ψαλτική οικογένεια του Αγρινίου και γενικώς της ιεράς μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας για την χειροτονία εις διάκονο του εκλεκτού συναδέλφου Ιωάννη Γκιάφη.

Ο νέος κληρικός υπηρέτησε 15 περίπου χρόνια ως λαμπαδάριος στους ιερούς ναούς Αγίου Αντωνίου και Αγίου Γεωργίου Αγρινίου με πολύ ζήλο. Επίσης, συχνά διακόνησε το αναλόγιο σε αγρυπνίες, πανηγύρεις κι άλλες ακολουθίες. Καλλιέργησε το μουσικό τάλαντο που τού έδωσε ο Θεός και πήρε δίπλωμα βυζαντινής μουσικής από τη σχολή του Αγρινίου. Συμμετέσχε και στο Δ.Σ. του συλλόγου ιεροψαλτών και μάλιστα ως πρόεδρος στις αρχές της δεκαετίας του 2010. Στις χορωδίες και γενικά τις εκδηλώσεις του σωματείου μας πάντα έδινε το παρόν. Ιδιαίτερη ευγνωμοσύνη οφείλουμε για την συμπαράστασή του στην έκδοση του ψηφιακού δίσκου για τους παλαιούς Αιτωλοακαρνάνες μελωδούς. Τέλος, πολλές ραδιοφωνικές εκπομπές του συλλόγου μας φέρουν την σφραγίδα κι επιμέλειά του.

Στη χειροτονία του συμπροσευχηθήκαμε πολλοί ιεροψάλτες. Στο δεξιό αναλόγιο ήταν οι: Χρήστος Τόλιας, Δημήτριος Παπακαμμένος, Ανδρέας Φούκας, Γεώργιος Γαρουφαλής, Ανδρέας Αγγελής, Γεώργιος Λιούλιος, Κώστας Καραχάλιος, Ιωάννης Σταμπέλος, Νίκος-Χριστόφορος Γκουτσέλης. Στο αριστερό αναλόγιο απέδωσαν τους ύμνους οι: Ιωάννης και Δημήτριος Ρούμελης, Παναγιώτης Τσώνης, Χρήστος Παλούμπας, Δημήτριος και Νικόλαος Παππάς, Γεώργιος Ρούτσης και Γεώργιος Τσάρκος (από Νικιάνα Λευκάδας). Φυσικά, υπήρξαν και άλλοι συνάδελφοι στο εκκλησίασμα.

Ευχόμαστε ολόψυχα στον πατέρα Ιωάννη Γκιάφη καλή διακονία, με φόβο Θεού και σεμνότητα. Δημοσιεύουμε στη συνέχεια το δελτίο τύπου της ιεράς μητροπόλεως με τις φωτογραφίες.

Με αφορμή την πρώτη πανήγυρη του νέου Αγίου της Εκκλησίας μας, Οσίου Εφραίμ του Κατουνακιώτου, το Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2021, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς, ιερούργησε στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Αγρινίου. Kατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας χειροτόνησε στον βαθμό του Διακόνου τον λαμπαδάριο του Ναού κ. Ιωάννη Γκιάφη.

Ο νέος διάκονος, ο οποίος είναι έγγαμος, πατέρας ενός τέκνου, θεολόγος και πολιτικός επιστήμων, κατά την προσφώνησή του αναφέρθηκε στο ύψος το οποίο έχει αναβιβάσει η συνείδηση του πληρώματος της Εκκλησίας το Μυστήριο της Ιερωσύνης, στις προϋποθέσεις που θα πρέπει να έχει ο υποψήφιος κληρικός, καθώς και σε λόγους Αγίων και Πατέρων της Εκκλησίας για τον Διάκονο και τον Πρεσβύτερο. Στάθηκε σε σημαντικούς και ευλογημένους σταθμούς της ζωής του, που αφορούν την διακονία του στην τοπική Εκκλησία ως ιεροψάλτης, κατηχητής, ομαδάρχης, ραδιοφωνικός παραγωγός, λαϊκός ιεροκήρυκας και μέλος της Επιτροπής Νεότητος της Ιεράς Μητροπολεως, ευχαριστώντας παράλληλα τους κληρικούς και λαϊκούς με τους οποίους συνεργάστηκε.

Ο χειροτονούμενος, ευχαρίστησε επίσης όσους στάθηκαν δίπλα του, από την παιδική του ηλικία μέχρι σήμερα, ενισχύοντας και καλλιεργώντας τον πόθο του. Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στη σύζυγο και τον γιό του, τους γονείς και τα αδέρφια του και τους πνευματικούς πατέρες. Ευχαρίστησε ιδιαιτέρως τον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας κ. Κοσμά για την εμπιστοσύνη του, την στήριξη και την αγάπη του προς το πρόσωπό του και την οικογένειά του.

Απαντώντας, ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην γνωριμία του με τον νέο διάκονο, στην ευλάβειά του, στις σπουδές και τα προσόντα του που πάντοτε τα διέθετε με ζήλο στις ποιμαντικές ανάγκες της Εκκλησίας. Τον παρότρυνε πλέον να τα θέσει εξ ολοκλήρου στην διακονία του Χριστού, επισημαίνοντας την σημασία που έχει για κάθε χριστιανό, και ιδιαιτέρως για τον κληρικό, να προσφέρει στην Εκκλησία και στην διακονία του πλησίον, τα χαρίσματα με τα οποία τον προικίζει ο Θεός ή αποκτά αγωνιζόμενος στην πορεία της ζωής του.

Ο Σεβασμιώτατος λαμβάνοντας αφορμή από τον πρώτο εορτασμό του νέου Αγίου της Εκκλησίας μας, Οσίου Εφραίμ του Κατουνακιώτου μίλησε για τον τρόπο με τον οποίο ζούσε ο Όσιος Εφραίμ την Ιερωσύνη∙ τον τρόπο που λειτουργούσε με συντριβή, με δάκρυα, με ευλάβεια∙ για την ταπείνωση και την υπακοή που έδειχνε στους πνευματικούς του πατέρες και γέροντές του∙ αλλά και γενικότερα αναφέρθηκε στον τρόπο ζωής του, λέγοντας ότι ο Όσιος Εφραίμ θα πρέπει να αποτελεί πρότυπο και κανόνα ιερατικής διακονίας για κάθε ιερέα που επιθυμεί να ζει μέσα στη Χάρη του Θεού.

 «Ο Οσιος Εφραίμ έλεγε πως για να έρθει η Χάρις του Θεού στον ιερέα χρειάζεται να έχει πίστη, υπακοή, αγάπη και καθαρότητα. Χωρίς αυτές τις τέσσερις αρετές είναι αδύνατον να λειτουργήσει, μη έχοντας δηλ. πνευματικές εμπειρίες. Χωρίς αυτές τις τέσσερις αρετές είναι αδύνατον να καταβαίνει το Άγιο Πνεύμα στον λειτουργό και να τον γεμίζει. Αυτές τις αρετές, αδελφέ μου Ιωάννη, φρόντισε κι εσύ να καλλιεργείς και να αυξάνεις στη ζωή σου, για να είσαι γεμάτος με Χάρη Θεού», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Μητροπολίτης 

Ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο Σεβασμιώτατος κ. Κοσμάς, ευχαρίστησε την οικογένεια του νέου κληρικού, την νέα διακόνισσα, τους γονείς του και τα αδέρφια του, που με χαρά στήριξαν την απόφασή του να αφιερωθεί και να διακονήσει τον Χριστό.